WYPADNIĘCIE CEWKI MOCZOWEJ
Wypadnięcie cewki moczowej oznacza wysunięcie błony śluzowej cewki moczowej poza końcówkę prącia. Stanowi ono rzadkie zaburzenie. Może nastąpić po nadmiernym pobudzeniu seksualnym lub masturbacji, a także wynikać z zakażeń układu moczowo-płciowego.
Najczęściej zaburzenie dotyczy młodych buldogów angielskich, ale obserwuje się je także u boston terierrów oraz Yorkshire terierrów.
Właściciele zazwyczaj zauważają zaczerwienioną cewkę moczową wystającą poza końcówkę prącia i okresowe krwawienie z prącia, które może nasilać się przy pobudzeniu seksualnym zwierzęcia. Wypadnięcie może mieć charakter okresowy i występować tylko w czasie erekcji. Niektóre psy intensywnie wylizują napletek, doprowadzając do urazu odsłoniętej części błony śluzowej cewki moczowej.
Co możemy wykryć podczas badania przedmiotowego?
Zauważalny jest mały, czerwony twór wystający z końcówki prącia po jego wyeksponowaniu z worka napletkowego. Erekcja prącia może zwiększyć stopień wypadnięcia cewki moczowej. Martwica wynicowanego fragmentu cewki może rozwijać się na skutek jej wysychania lub samookaleczenia. Należy zbadać napletek pod kątem:
• zapalenia żołędzi,
• zapalenia napletka,
• procesu nowotworowego.
Jak pomoże laboratorium?
U pacjentów z przewlekłym lub okresowym krwawieniem może rozwijać się niedokrwistość. Należy przeprowadzić badanie moczu oraz wykonać posiew moczy, aby wykryć zakażenie dróg moczowych. Niekiedy wskazane jest wykluczenie zaburzeń krzepnięcia u pacjentów z okresowym wypadaniem cewki moczowej.
Rozpoznanie różnicowe.
Wypadnięcie cewki moczowej trzeba niekiedy różnicować z innymi przyczynami krwawienia z napletka poprzez wyeksponowanie prącia i zbadanie ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Krwiomocz i / lub krwawienie z napletka może wynikać z:
• zapalenia cewki moczowej,
• złamania kości prącia,
• kamicy cewki moczowej,
• zwężenia cewki.
Wśród innych przyczyn krwawienia prącia wymienia się:
• nowotwory napletka,
• nowotwory prącia,
• nowotwory cewki moczowej,
• choroby gruczołu krokowego.
Leczenie z wyboru obejmuje zazwyczaj chirurgiczne usunięcie wypadniętego fragmentu cewki moczowej. Jeśli można odprowadzić cewkę moczową, założenie kilku szwów materacowych od strony światła cewki moczowej powinno doprowadzić do zwłóknienia i zapobiec nawrotom. Szwy powinno się pozostawić na 2-3 tygodnie. Wskazane jest przeprowadzenie obustronnej orchiektomii, szczególnie jeśli wypadnięcie cewki moczowej jest związane z erekcją lub nadmiernym pobudzeniem seksualnym zwierzęcia.
Podczas tego zabiegu układa się w pozycji leżącej na grzebiecie lub boku. Należy wyeksponować prącie i delikatnie przemyć je rozcieńczonym roztworem chlorheksydyny.
Golenie włosów na napletku nie jest konieczne, może bowiem dodatkowo podrażniać tę okolicę po zabiegu.
Metody chirurgiczne.
Wypadnięcie cewki moczowej można leczyć przez usunięcie wypadniętych tkanek lub wykonanie uretropeksji.
Usunięcie.
W błonie śluzowej cewki moczowej zakłada się szwy cugowe oraz delikatnie za nie pociąga, aby wyprostować jej wypadnięty fragment. Przeprowadza się jedną lub dwie proste igły przez tkankę prącia lub zakłada szwy cugowe na błonę śluzową cewki moczowej dystalnie od proponowanego miejsca jej przecięcia, aby nie dopuścić do cofnięcia się cewki moczowej do prącia. Przecina się cewkę wzdłuż jej obwodu i przyszywa ją do prącia za pomocą monofilamentowej nici wchłanialnej lub niewchłanianej. Alternatywnie, wykonuje się nacięcie w brzusznej części prącia, przechodzące zarówno przez błonę śluzową cewki moczowej, jak i prącia, rozciągające się do połowy obwodu cewki moczowej. Zszywa się błonę śluzową cewki moczowej z błoną śluzową prącia, a następnie wykonuje nacięcie w grzbietowej części cewki moczowej i przyszywa ją do prącia. W ten sposób zapobiega się cofnięciu cewki moczowej do prącia i unika zakładania szwów cuglowych.
W niektórych przypadkach zachodzi także konieczność usunięcia końcówki prącia.
Uretropeksja.
Manualnie wyciąga się prącie i wprowadza zgłębnik z rowkiem do ujścia zewnętrznego cewki moczowej, aby zmniejszyć stopień jej wypadnięcia. Wprowadza się zgłębnik do dalszego końca kości prącia. Jeśli takie działania nie pozwalają na całkowite odprowadzenie cewki moczowej,należy poprosić asystenta o przytrzymanie prącia u jego podstawy i pociągnięcie go w kierunku dystalnym, aby w ten sposób odprowadzić cewkę moczową.
Za pomocą monofilamentowej nici wchłanialnej nałożonej na igłę o stożkowym kształcie i dużej krzywiźnie zakłada się szew obejmujący całą głębokość prącia, od jego zewnętrznej powierzchni na tyle proksymalnie, na ile pozwala krzywizna igły. Wprowadza się igłę przez światło cewki moczowej. Wykorzystuje się rowek zgłębnika do odebrania igły i jednocześnie zapobiega przebiciu przeciwnej ściany cewki moczowej. Następnie przeprowadza się igłę w przeciwną stronę, od ujścia zewnętrznego cewki moczowej do zewnętrznej powierzchni prącia, wyprowadza ok..0,5 cm dystalnie w stosunku do miejsca pierwszego wkłucia. Nić wiąże się tak, aby wytworzyć niewielkie zagłębienie w tkankach pod węzłem. Zakłada się 2-4 szwy w równych odstępach. Przeprowadza się cewnik dróg moczowych przez cewkę moczową, by upewnić się, że jest ona drożna. Nie usuwa się szwów.
Stosuje się nici monofilamntowe niewywołujące odczynów tkankowych, takie jak:
• polidioksanon,
• poliglikonat,
• poliglekapron,
• glikomer.
Psu należy założyć kołnierz elżbietański, aby powstrzymać go od lizania rany pooperacyjnej. Można podawać trankwilizatory, aby zmniejszyć pośrednio natężenie krwotoku pooperacyjnego, ale tylko u pacjentów, którzy otrzymują odpowiednie leki przeciwbólowe. Niewchłanialne nici usuwa się po 7 – 10 dniach.
Krwawienie z rany pooperacyjnej może utrzymywać się przez 7-14 dni. Powstrzymuje się psa od aktywności seksualnej we wczesnym okresie pooperacyjnym.
Wypadnięcie cewki moczowej nie ustąpi samoistnie bez zabiegu chirurgicznego. Nawroty po usunięciu chirurgicznym należą do rzadkości.
CDN.
